اطلاعات کتاب

درباره کتاب

کتاب بیست گفتار معنوی حدیث دوست 

این کتاب مجموعه مباحث حجت الاسلام حبیب الله فرحزاد در برنامه تلویزیونی سمت خدا می باشد که در قالب بیست گفتار دراین کتاب به چاپ رسیده است.

در مقدمه میخوانیم : 

کلمه یسمعها المؤمن فیعمل بها خیر من عباده سنه؛(1)سخن حکمت آمیزی که مؤمن بشنود و به آن عمل کنند، بهتر از عبادت یک سال است.

حمد بی پایان مخصوص خدای بزرگ که ما را از نعمت های بی حد خویش بهره مند کرد و الطاف و عنایاتش غیر قابل شمارش است و ما از ادای شکر او عاجزیم!

و درود بی پایان بر حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه وآله و آل پاکیزه اش، خصوصا بر حضرت مهدی علیه السلام، آخرین یادگار و عصاره انبیا و امامان علیهم السلام

مدتی بود عده ای از دوستان مطالبی را که در مجالس مطرح می کردم به صورت مکتوب جمع آوری می نمودند. چون مباحث حقیر نوعا برگرفته از آیات و روایات و نکاتی از بزرگان است و به لطف الهی تأثیر گذار می باشد، به پیشنهاد برخی از دوستان، این مباحث تدوین و ویرایش شد تا در اختیار همه مشتاقان معارف اهل بیت علیهم السلام قرار گیرد.

امید است که همه خوانندگان گرامی از این مباحث بهره کامل برده و در اختیار دیگر عزیزان که تشنه معارف دین هستند قرار دهند و واسطه خیر و برکت شوند.

در پایان از همه کسانی که در نقش آفرینی این مجموعه همت گماردند؛ خصوصا جناب آقای نبی نژاد و برادر ارجمندم جناب آقای اسدی صمیمانه تشکر نموده و دعاگوی آنها هستم.

اشاره

«وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکُمْ وَلَئِنْ کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِی لَشَدِیدٌ»

و هنگامی که پروردگارتان اعلام داشت: اگر شکر گزاری کنید، نعمت خود را بر شما خواهم افزود؛ واگر ناسپاسی کنید، مجازاتم شدید است!

«سوره ابراهیم، آیه 7»

بلندی مرتبه

در روایات ما آمده است که یکی از چیزهایی که درجه و رتبه انسان را بالا می برد، صلوات بر محمد و آل محمد است. انبیای گذشته به وسیله ذکر صلوات به خداوند تقرب پیدا می کردند. هر چقدر این ذکر را بیشتر می گفتند، رتبه و مرتبه آنها بالاتر می رفت. زیاد صلوات فرستادن کفه میزان اعمال و حسنات را سنگین می کند.

زیادتی نعمت

قرآن می فرماید: اهل شکر در زیادتی هستند.

«وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزِیدَنَّکُمْ وَلَئِنْ کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِی لَشَدِیدٌ»؛(1) و

هنگامی که پروردگارتان اعلام داشت: اگر شکر گزاری کنید، نعمت خودرا بر شما خواهم افزود؛ و اگر ناسپاسی کنید، مجازاتم شدید است!

یعنی خداوند که رب شماست، دو نکته را اعلام کرده و نسبت به آن هشدار داده است: یکی این که اگر شکر گزار نعمت ها بودید، خداوند به شما افزایش می دهد. و دیگر این که اگر نسبت به نعمت های الهی ناسپاسی کردید و آن را در مسیر غیر صحیح به کار بردید، عذاب الهی در انتظار شماست.

فرمود: اگر شاکر باشید، من همه گره های شما را باز می کنم. اگر انسان شکر گزار باشد، می تواند تا آخر خط برود. اقرار به نعمت ها و یاد آوری آنها خود گونه ای از شکر نعمت است. امام باقر علیه السلام فرمودند:

لا والله ما اراد الله من الناس الاخصلتین آن یقروا له بالعم فیزیدهم و بالذنوب فیغفرها لهم،

نه به خدا سوگند، خداوند از مردم دو چیز خواسته است: یکی این که به نعمت های الهی اقرار کنند تا بیفزاید، ودیگر این که به گناهان اقرار کنند تا بیامرزد.

اقرار به گناه و آمرزش :

خداوند از ما خواسته است که به گناهان و خطاهای خود اقرار و اعتراف داشته باشیم. همه ما خطاکار هستیم. خداوند اقرار به گناهان را دوست دارد. می فرماید: اقرار کنید تا من شما را بیامرزم. خداوند به خاطر همین اقرار از همه گناهان می گذرد. شیطان چون اقرار نکرد، ملعون شد.

امیر المؤمنین علیه السلام در خطبه قاصعه «نهج البلاغه» فرموده است: شیطان شش هزار سال خدا را عبادت کرد، اما چون اقرار به گناه نکرد، سقوط کرد. اما حضرت آدم علیه السلام چون به گناهان خود اقرار و اعتراف کرد، خداوند فرمود: تو را نماینده خودم می کنم.

بنابر این، گناه باعث جهنم رفتن نمی شود، مگر آن که کسی عناد بورزد و اقرار نکند، حضرت آدم علیه السلام هم اول گناهکار بود، ولی چون اقرار کرد بخشیده شد. او هم می توانست مثل شیطان اقرار نکند. فرموده اند:

الإنسان حریص علی ما منع؛(1)انسان بر آنچه که منع شده است،حریص است.

شیطان هم به خصوص در چنین مواردی بیش از همه وسوسه و تحریک می کند. به حضرت آدم علیه السلام گفته شده بود از این درخت نخور، از این رو بیشتر حریص شده بود. اگر گفته نمی شد، شاید اصلا اعتنا نمی کرد.

وقتی به بچه می گویند توپ را به لامپ نزنی، یا شیر آب را باز نکن می خواهد مخالفت کند. بسیاری از مسائل تربیتی همین طور است.

اگر خداوند به ما امری کند، نباید بگوییم چرا؟ چون او خالق است و حکیم، و ما مخلوقیم و ضعیف. حضرت آدم علیه السلام می توانست چک چک کند و اگر می کرد، آتش به پا می شد.

خداوند اقرار کردن به گناه را می خواهد و همین اقرار برای بخشیدن او کافی است. امام باقر علا فرمودند:

کفی بالندم توبه؛(2)توبه، پشیمانی است و بس.

یعنی همین که انسان واقعا از گناه خود پشیمان شود، خداوند می آمرزد؛ چون خداوند سریع الرضاست. دنبال گناهکار می گردد.

مولف : حجت الاسلام حبیب الله فرحزاد

ناشر : انتشارات عطش