اطلاعات کتاب

درباره کتاب

کتاب یحیا(( برگزیده دومین جشنواره بین المللی داستان و خاطره طلاب))

«کتاب یحیا» نوشته امیرحسین معتمد (-۱۳۶۶) روایتی داستانی است از روزنوشت‌های «یحیا» پسر سیدضیاءالدین، طلبه‌ای که برای تبلیغ به یکی از روستاهای شمالی ایران مسافرت کرده است.

در بخشیی دیگر از این کتاب می‌خوانیم:

«اسمم را گذاشتند یحیا. تنها پسرِ سیدضیاءالدین، روحانیِ قدیمیِ مسجدالشهدا که توی پنجاه‌ودوسالگی خدا بهش بچه داده بود. از خان‌جان شنیده‌ام که باباسید همۀ آرزویش پسری بوده که از سه‌سالگی برایش عبا و عرقچین سیاه بدوزد و با خودش مسجد ببردش.

خان‌جان می‌گفت: «مادرت رجائاً داده بود یک دست پیراهن عربی و عبا و عرقچین از نجف بیاورند، بلکه فرجی بشود و بچه‌دار شوند. همین‌طور که گذشت و خبری نشد، سید داد یک نگین برایش حکاکی کردند که رویش به‌خط ریز نوشته بود: «رَبِّ لا تَذَرْنِی فَرْداً وَ أَنْتَ خَیْرُ الْوارِثِینَ». بازهم فرجی نشد. سیدضیا، سر و رویش که سفید شد، دیگر معلوم بود سرد شده. سراغی از دوادرمان هم نمی‌گرفت دیگر. فقط یک شب، دمِ سحر به مادرت گفته بود: عقیم کسی نیست که بچه ندارد، سیدخانم! عقیم کسی است که اولادش طلبه نشود...»

در بخشی دیگر از کتاب میخوانیم :

یادم نیست چقدر گذشته بود، ولی خواب دیدم توی مسجدالشهدای شهرستان خودمانیم و هوا خیلی گرم شده‏.‏ بعد سیدضیا بلند می‌شود و می‌رود توی محراب و اذان می‌خواند‏.‏ من دکمه قبا را بازمی‌کنم که خنکم بشود و می‌ایستم پشت سیدضیا‏.‏ خودمان دونفریم‏.‏ سیضیا به رکوع اول نرسیده، چند نفر ‏"‏یا الله‏"‏ می‌گویند که به نماز جماعت برسند‏.‏ با اینکه دارم نماز می‌خوانم، آن سه نفر را می‌بینم‏.‏ یکی‌شان میرزاکوچک‌خان جنگلی است با همان کلاه و موی بلند و لباس‌ها و همان قطار فشنگ‏.‏ یکی‌شان پیرمرد خوش‌چهره‌ای است که تا حالا ندیده‌امش و یکی‌شان هم مرادقصاب است، ولی خیلی جوان‌تر و تروتمیزتر‏.‏ همه پشت سر سیدضیا نماز را خواندیم و بعد میرزا یک سینی تخم‌مرغ به همه تعارف کرد‏.‏ بیدار که شدم، مراد هنوز خواب بود و از درد پا ناله‌های کم‌جانی می‌کرد‏.‏

مولف : امیر حسین معتمد

 ناشر : نشر احیاء (خیمه)